.png)
Μπορείτε να σκεφτείτε την εποχή που δεν καταφερατε να εκφράσετε την ατελείωτη αγάπη σας;
Φυσικά όλοι, λίγο-πολύ, βαδίσαμε στο μονοπάτι αυτό. Ο καθένας μας έχει γευτεί τα οδυνηρά συναισθήματα μιας ανέκφραστης αγάπης ή μιας απόρριψης. Το στομάχι μαζεύεται κόμπος και πόνο ο οποίος διεισδύει βαθιά στο σώμα κόβοντας μας την ανάσα.
Την ώρα που ορκιζόμαστε ότι δεν θα ξανανοίξουμε ποτέ πια την καρδιά σε κανέναν, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, περνάμε το κατώφλι της «Μονότονης Ζωής» χωρίς φιλοδοξίες, επιθυμίες ή ελευθερία.
Οχ ναι, αρκετές φορές άκουσα τις φίλες μου να με συμβουλεύουν να πάψω να τον αγαπώ γιατί το «αγόρι μου» δεν είναι αυτός που νομίζω.
Για του λόγου του αληθές, τα κορίτσια είχαν δίκιο, πράγματι ο πρώην μου τσάκισε την καρδιά, μου την έκανε κομμάτια. Εγώ όμως εκεί, συνέχισα να πιστεύω ότι εκείνος θα επιστρέψει για να θεραπεύει την πληγωμένη μου καρδιά.
Πόσο ευάλωτοι και αθώοι είμαστε υπό την επιρροή του έρωτα!
Τελικά τι να κάνω; Να μη πάω για σκι φοβούμενη μη σπάσω το πόδι;
Να κλειστώ σε θερμοκοιτίδα για να αποφύγω να πληγώσω την καρδιά μου; Τότε ποιος ο σκοπός της ζωής εάν δεν την γευτούμε;
Εγώ θέλω να απολαμβάνω την ζωή. Να αφήσω την καρδιά μου να πετάξει μαζί με τον έρωτα και αν σπάσει, να την θεραπεύσω. Αλλά πώς θεραπεύεται μια σπασμένη καρδιά; Και μη πείτε, ότι ο χρόνος τα θεραπεύει όλα διότι εγώ αρνούμαι να στηρίζω τη διαδικασία επούλωσης καρδιάς στο χρόνο και μόνο.
Ο χρόνος έχει την τάση να μετατρέπει τον πόνο σε τραύμα το οποίο προβάλλεται στο μέλλον ως δαίμονας για να καταστρέφει όλα όσα αποκτήσαμε.
Γιατί να μη υπάρχει κάποια φόρμουλα που να μας διδάσκει πώς να αγαπήσουμε ή και πώς να θεραπεύουμε την πληγωμένη καρδιά;
Ζούμε στην εποχή που οι αποκτημένες γνώσεις μας οδηγούν στην κατακτήσει ακόμη και του σύμπαν μιας και πια γνωρίζουμε πώς λειτουργεί. Σήμερα όλοι γνωρίσουμε πώς να λύσουμε μαθηματικές εξισώσεις, όσοι θέλουν μαθαίνουν πώς κατασκευάζονται οι γέφυρες, πώς παράγονται οι ταινίες ή και πώς γράφουμε βιβλία.
Την φόρμουλα πώς να αγαπήσουμε, ακόμη κανείς δεν μπορεί να την διδάσκει. Ούτε πώς να αντιμετωπίσουμε τα συναισθήματα αγάπης ή πώς να προστατεύουμε την καρδιά μας.
Για οποιοδήποτε κάταγμα τρέχουμε στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί μας φροντίζουν και προτού αποχωρούμε, μαζί με μια χούφτα από φάρμακα, μας συμβουλεύουν πώς να επισπεύσουμε την θεραπευτική διαδικασία. Μια πράξη γεμάτη ελπίδα για υγιές σώμα.
Για τη πληγωμένη καρδιά όμως γιατί να μην υπάρχει κάποια θεραπευτική διαδικασία η οποία θα μας βοηθήσει να μη καταλήξουμε σε κατάθλιψη χωρίς ελπίδα;
Η ερώτηση αυτή με ώθησε ξανά στο πηγάδι του διαδικτύου όπου ανακάλυψα μερικές χρήσιμες συμβουλές από ψυχολόγους ή πνευματικούς μέντορες.
Ο σεβασμός, φαίνεται να είναι υπ’ αριθμόν ένα στο κανόνα για τη διατήρηση υγιών σχέσεων.
Συμπεριφερόμαστε στους συντρόφους, όπως θα θέλαμε να μας μεταχειρίζονται. Είμαστε ειλικρινείς, τους αγαπάμε, τους φροντίζουμε και προσευχόμαστε γι ‘αυτούς, μόνο έτσι εξασφαλίζουμε δύναμη στην καρδιά.
Βασανίζοντας τις σκέψεις μας με γεγονότα του χθες παραχωρούμε το δικαίωμα στο παρελθόν να μας κλέψει το παρόν. Η ζωή είναι τώρα, για αυτό απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Ευτυχώς, εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε καλά πώς να ζούμε στο τώρα!
Όλοι κάνουμε λάθη και αυτός ή αυτή θα συνεχίσει να κάνει πράξεις με τις οποίες δεν συμφωνούμε.
Συνειδητοποιώντας ότι ο σκοπός μιας σχέσης δεν είναι να περπατούμε δίπλα στον τέλειο άνθρωπο, αλλά να μαθαίνουμε και να μεγαλώσουμε μαζί του, επιτρέπει στην αγάπη να μας καθοδηγεί την ζωή.
Γιατί να προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε τον σύντροφο μας δείχνοντας του άλλη προσωπικότητα από ότι πραγματικά ήμαστε. Όντας ο εαυτός μας από την πρώτη στιγμή εγγυάται μια υγιεινή σχέση γεμάτη αγάπη.
Οι ανησυχίες προκαλούν προβλήματα και άγχος για το μέλλον. Η θεραπευτικές διαδικασίες αργούν, όμως η ανάπαυση βοηθά να επικεντρωθούμε στις προτεραιότητες.
Θυμηθείτε ότι, κι αυτό θα περάσει. Σύντομα θα ερωτευτούμε ξανά, γιατί η δραστήρια ζωή γεμάτη αγάπη μας κάνει να νιώσουμε ζωντανοί.
